زلف رها گشته

من عاشق این زلف رها گشته شدم

عاشق این همه زیبایی بی وقفه شدم
عاشق دختر خوش سیرت زیبا سخنی
که به من لطف نظرها عطا کرده شدم
آه چه زیباست که امواج نگاهش به من است
من اسیر آن دو چشم مست جانانه شدم
در دل آرامشی یافته ام تا بی کران
زان که دلبسته به این دختر دردانه شدم

مرجان عزیزم دوستت دارم تا بی کران

تو که هستی

 تو که هستی
انگار چشمانم را روی تمام آدمها بسته ای
ممنونم که قلبم را
هیچ گاه نشکسته ای
هرچقدر هم که کنار تو باشم کافی نیست
آری ،  کافی نیست
تورو دارم
نمی دانی با تو چقدر دیدنی است حالم
من با تو باشم
خوشبختی با من است و خوشحالم
از خدا ممنونم
که در زندگیم تورو دارم
عشق من هستی و جان منی
مال من است قلب مهربانت مرجان عزیزم

نگاهت می کنم

نگاهت میکنم از لا به لای شاخه برگ درختان

نگاهت می کنم بی پایان
و دلم می رود ز دست
ای که دل بردی ز من
ای که هستی تا ابد دلدار من
با من بشین ، با من بمان
گر نبودی من چه بودم ؟؟
بی کس و تنها ؟
بی یار و یاور ؟
آه چه می گویم من ؟!!
گر نبودی من نیز نبودم عشق من
من نبودم عمر من
می خواهمت تا به ابد
ای نازنین مرجان من
چشم من ، دنیای من

یار مهربانم

ﺁﻏﻮﺵ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺍﻧﺪﺍﺯه ﺗــــــﻮ ﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ ...

ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺏ ﮔﻮﺵ ﮐﻨﯽ

ﺍﯾﻦ ﺿﺮﺑﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺗﻨﺪ ﻭ ...

ﭘﯽ ﺩﺭ ﭘﯽ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﻮی ...

ﺗــــــﻮ ﺭﺍ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ

ﻣﺨﺎﻃﺐ ﮐﻼﻣﻢ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ

ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺿﺮﺑﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻗﻠﺒﻢ ﻫﻢ ﺗﻮﯾﯽ

یار مهربانم